Deep Purple is een Britse Hardrockband. De groepsnaam is afgeleid van de jazzklassieker Deep Purple, het favoriete nummer van de moeder (of de grootmoeder, al naargelang de bron) van gitarist Ritchie Blackmore, van de bands, Rainbow en Blackmore´s Night.  

Begin

Jon Lord startte in 1968 met een band onder de naam "Roundabout" met gitarist Ritchie Blackmore, maar veel succes had hij niet en al snel vertrokken de drummer en de bassist. Via twee mensen die manager van de groep wilden worden kreeg hij Nick Simper als bassist en Ian Paice als drummer. Rod Evans sloot zich bij de groep aan als zanger.

De groep wijzigde zijn naam in "Deep Purple", en nam een cover op van "Hush". Dit werd meteen de eerste hit. Die single werd gevolgd door een cover van "Kentucky Woman" van Neil Diamond, waarna de eerste LP volgde: Shades Of Deep Purple. De plaat had matig succes. De band besloot daarom zo snel mogelijk de volgende plaat, The Book of Taliesyn, uit te brengen. Deze LP had wél succes, en de weg voor Deep Purple lag open. De samenstelling van de groep was: Ritchie Blackmore op gitaar, Rod Evans zang, Jon Lord op de keyboards, Ian Paice op drums en Nick Simper op bas.

In deze samenstelling werd een titelloos album uitgebracht, waarop Deep Purple voor het eerst samenwerkte met een orkest in April. In hetzelfde jaar schreef Jon Lord Concerto For Group and Orchestra, waarop de band samenwerkte met de Royal Philarmonic Orchestra onder leiding van Malcolm Arnold. Op het album zijn  Ian Gillan en Roger Glover voor het eerst te beluisteren.

Succes

Met het overkomen van Roger Glover en Ian Gillan van Episode Six naar Deep Purple sloeg de groep een andere weg in. Het succes kwam met het album Deep Purple in Rock. Deep Purple vestigde hiermee zijn naam als hardrockgroep en was met groepen als Led Zeppelin en Black Sabbath een van de pioniers van deze stijl. Black Night werd een hit in Nederland, maar kwam niet op het album te staan. Na Deep Purple in Rock volgde  Fireball, waarvan de verkoopcijfers enigszins tegenvielen. In de VS kwam de klassieker "Strange Kind of Woman" op het album te staan in plaats van "Demon's Eye". Het titelnummer "Fireball" verscheen op single.

Groter succes kwam er toen Child In Time (verdeeld over twee singlekanten) op single verscheen in de Benelux. Het nummer zou later zeven jaar op nummer 1 staan in Veronica's Top 100 aller tijden.

Het volgende album, Machine Head, werd zowel artistiek als commercieel een groot succes. In de VS was de groep een mega-act geworden en Smoke on the Water was vaker op de Amerikaanse radio te horen dan het volkslied. Veel tracks van dit album kwamen in hetzelfde jaar op het dubbel live album Made in Japan. De samenstelling van de groep op deze albums was: Ritchie Blackmore, Ian Gillan, Roger Glover, Jon Lord  en Ian Paice (Mark II). In 1973 verscheen voorlopig het laatste album in deze bezetting met Who Do We Think We Are. Woman From Tokyo werd wereldwijd op single gezet. Japan koos voor een live-versie van Black Night als A-kant.

Het uiteenvallen van de band

Nadien werden Ian Gillan en Roger Glover vervangen door David Coverdale en bassist Glenn Hughes die allebei de lead-vocals voor hun rekening namen. In deze bezetting verscheen het album "Burn". De songs evolueerden weg van de heavy rock en invloeden uit de Blues en de Soul vonden hun weg. Uiteindelijk verliet Ritchie Blackmore de band waarna Tommy Bolin (ex-The James Gang) zijn plaats innam. Na enkele live-miskleunen en een knappe Bolin-gesigneerde LP "Come taste the Band" legde Purple er tijdelijk de bijl bij neer. Tommy Bolin maakte, na het sublieme Teaser, nog een tweede LP met zijn eigen Bolin-band en overleed kort daarna aan een overdosis drugs op het moment dat hij met zijn eigen band het voorprogramma ging verzorgen voor Jeff Beck.

Van de originele leden, Nick Simper en Rod Evans, bracht alleen Simper op een Duits label nog twee albums uit. Alle andere Purple-leden kregen een vrij succesvolle carrière, maar het succes van Deep Purple wist niemand te evenaren.

Comebacks

In 1980 vormde Rod Evans met enkele andere muzikanten een nieuwe band met de naam Deep Purple. Bij optredens speelde deze band voornamelijk nummers van de Mark II-bezetting. Ritchie Blackmore ging toen naar de rechter die bepaalde dat de naam Deep Purple slechts gevoerd kon worden door een band met ten minste twee leden uit de Mark-II bezetting. Bovendien verloor Rod Evans al zijn rechten op royalty's.

In de jaren 80 volgde een MarkII-reüniealbum: Perfect Strangers, waarmee de groep er weer stevig tegenaan ging. Maar ook hier liep het weer uit op onderlinge problemen, met Ian Gillan die de band verliet. Op het album "Slaves and Masters" is Joe Lynn Turner (ex-Rainbow) op zang te horen. Op het volgende album "The Battle Rages On" keerde Ian Gillan terug. Tijdens de tournee voor dit album stapte Ritchie Blackmore op en werd Joe Satriani tijdelijk zijn opvolger.

De laatsten die de groep versterkten waren Don Airey en Steve Morse. Het eerste album met Morse, Purpendicular, werd goed ontvangen.

In 1999 werd na 30 jaar weer opgetreden met een orkest. Met de London Symphony Orchestra onder leiding van Paul Mann werd het Concerto uit 1969 opnieuw gespeeld. Op het album en DVD die verschenen zijn vele gasten te horen zoals Ronnie James Dio en Sam Brown.

Het tegenwoordige Deep Purple

Medeoprichter en toetsenist Jon Lord stapte in 2002 uit de band en werd vervangen door Don Airey. John overleed op 16 juli 2012 op 71-jarige leeftijd in de London Clinic aan de gevolgen van een longembolie, na een lang ziekbed.

De huidige samenstelling sinds 2002 is Don Airey, Ian Gillan, Roger Glover, Steve Morse en Ian Paice, en in deze samenstelling treden ze nog steeds op. In januari 2006 begon Deep Purple aan de ongeveer twee jaar durende wereldtournee Rapture of the Deep. Op 18 april 2006 werd de nieuwe Ian Gillan-cd/dvd "Gillan's Inn" uitgebracht. Op 9 juni 2006 speelden ze voor de tweede keer op het Arrow Rock Festival in Lichtenvoorde. Tijdens de uitvoering van het nummer "Smoke on the Water" speelde de gitarist Neal Schon van Journey ook mee.

Deep Purple zou op 27 juli 2006 een concert geven in Libanon. Het concert werd afgelast vanwege de oorlog met Israël. Op 13 november 2006 gaf Deep Purple een eenmalig concert in muziektempel Nikaïa in Nice in zuid-Frankrijk. Er volgde een drie jaar durende tournee "Rapture of the Deep". Hierbij zijn ze in de Lotto Arena in Antwerpen geweest.

Deep Purple was op 15 juli 2006 ook de afsluiter van het Montreux Jazz Festival, dat jaar 40 jaar bestond. Deep Purple deed daar voor de derde keer mee, ook vanwege hun speciale band met Montreux door het nummer "Smoke on the water". Deep Purple heeft ook zijn eigen monument aan de boulevard in Montreux.

Ritchie Blackmore richtte in 1996 samen met Candice Night zijn eigen band Blackmore's Night op.

Ian Gillan verklaarde op 14 november 2009 tijdens een optreden in de Hammersmith Apollo dat er in februari 2010 een nieuw album uitgebracht zou worden. De titel van dit album, dat in 2013 verscheen, was "Now What!?". Deep Purple kwam in oktober 2013 naar de IJsselhallen in Zwolle.

In januari 2017 lanceerde Deep Purple een nieuw album genaamd "inFinite" met 10 nieuwe nummers. Op 2 juni 2017 gaf de band een ruim twee uur durend concert "The Long Goodbye Tour" in de Ziggo Dome in Amsterdam. 

In 2020 werd het album "Whoosh!" uitgebracht.

1 2 3 4 5