Journey is een Amerikaanse Rock-band gevormd in San Francisco in 1973 door voormalige leden van Santana, Steve Miller Band, en,          Frumious Bandernatch.

Journey had hun grootste commerciële succes tussen 1978 en 1987, toen Steve Perry leadvocalist was; Ze brachten een reeks hit-nummers uit, waaronder "Don't Stop Believin'" (1981), die in 2009 de top-verkoop in iTunes-geschiedenis van nummers in de 21e eeuw is geworden.        Escape, het zevende en meest succesvolle album van Journey, bereikte nummer 1 in de Billboard 200 en leverde een andere van hun meest populaire singles, "Open arms". Het follow-upalbum van 1983, Frontiers, was bijna net zo succesvol in de Verenigde Staten, bereikte nr. 2 en spuugde verschillende succesvolle singles; Het verbreedde de bekendheid van de band in het Verenigd Koninkrijk, waar het nr. 6 bereikte op de Britse album-chart. Journey genoot van een succesvolle reünie in het midden van de jaren negentig en heeft sindsdien twee keer gehergroepeerd; Eerst met Steve Augeri uit 1998-2006, dan met Arnel Pineda van 2007 tot het heden.

De verkoop heeft geleid tot vijfentwintig gouden en platina-albums, naast het vijftien keer platina RIAA Diamond-gecertificeerd, het 1988's "Greatest Hits" album. Ze hebben negentien top 40 singles in de VS gehad (op de tweede plaats zonder een Billboard Hot 100 nummer één, enkelvoudig achter Electric Light Orchestra met 20), waarvan zes de top 10 van de Amerikaanse hitlijsten bereikten en twee waarvan op nummer 1 kwamen op Andere billboardcharts en een nr. 6-hit op de Britse Singles-chart, "Don't Stop Believin'. In 2005 bereikte "Don't Stop Believin'" nr. 3 op iTunes-downloads. Oorspronkelijk waren ze een Progressieve Rock-band, Journey werd beschreven door Allmusic als een band die een reputatie heeft gecementeerd te zijn, als "een van de meest geliefde (en soms gehate) commerciële rock / pop-bands" in 1978, toen ze hun geluid opnieuw hebben gedefinieerd door het omarmen van pop-arrangementen op hun vierde album, Infinity.

Volgens de Recording Industry Association of America heeft Journey 48 miljoen albums in de VS verkocht, waardoor ze de 25e bestverkopende band zijn. Hun verkopen hebben wereldwijd meer dan 80 miljoen platen bereikt, waardoor ze één van 's werelds bestverkopende bands aller tijden zijn. Een 2005 USA Today opiniepeiling hebben Journey de vijfde-beste U.S. Rock Band in de geschiedenis genoemd. Hun nummers zijn Arenarock geworden en worden nog steeds gespeeld op Rock Radio-stations over de hele wereld. Journey staat op nr. 96 op de 100 grootste artiesten aller tijden van VH1.

Journey werd geïntroduceerd in de Rock and Roll Hall of Fame in de lijst van 2017. Inductees omvatten Lead Singer Steve Perry,                            gitarist Neal Schon, keyboardisten Jonathan Cain en Gregg Rolie, bassist Ross Valory en drummers Aynsley Dunbar en Steve Smith.

Vorming, Journey, Look into the Future en Next (1973-1977)

De oorspronkelijke leden van Journey kwamen in 1973 in San Francisco samen onder de auspiciën van voormalige Santana Manager Walter "Herbie" Herbert. Oorspronkelijk The Golden Gate Rhythm Section genoemd, en bedoeld om te dienen als een back-upgroep voor gevestigde      Bay-Area artiesten, inbegrepen in de band, Santana Alumni Neal Schon op leadgitaar en Gregg Rolie op toetsen en leadzang. Bassist Ross Valory and Rhythm Gitarist George Tickner, beide van Frumious Bandernatch, maakten de groep compleet. Prairie Prins van The Tubes diende als drummer. Na één uitvoering op Hawaii heeft de band snel het "back-upgroep"-concept verlaten en een onderscheidende Jazz fusion-stijl ontwikkeld. Na een onsuccesvolle radiowedstrijd om de groep een naam te geven, suggereerde roadie John Villanueva de naam "Journey".

Het eerste openbare optreden van de band kwam op de "Winterland Ballroom" op oudejaarsavond 1973 voor een publiek van 10.000, en de volgende dag, zouden ze naar Hawaii vliegen om op te treden aan de Diamond Head Crater voor een groter publiek. Prairie Prince ging weer bij The Tubes kort daarna, en op 1 februari 1974 huurde de band Britse drummer Aynsley Dunbar, die onlangs met David Bowie had gewerkt en een lid was geweest van de tweede iteratie van Frank Zappa's Mothers of Invention. Op 5 februari 1974 maakte de nieuwe line-up hun debuut bij de Great American Music Hall voor Columbia Records executives en verzekerde een opnamecontract bij het label na het optreden en latere optredens op locaties rond de Bay Area.

Journey ging in november 1974 de CBS-studio's in met producent Roy Halee om hun debuutalbum op te nemen. Hun gelijknamig debuutalbum werd uitgebracht in april 1975, binnenkomend in de Billboard charts op nummer 138. Rhythm-gitarist George Tickner verliet de band vanwege het zware toeren wat de band aan het doen was om het album te promoten, waardoor Neil Schon al het gitaarwerk moest doen. De band ging eind 1975 opnieuw de studio in, om Look into the Future op te nemen, die in januari 1976 werd uitgebracht, en in de Billboard 200 lijst op nummer 100 binnen kwam. De band promootte het album met een optreden van twee uur in het Paramount Theatre, in Seattle, die later uitgezonden werd op de radio. Het touren bleef door gaan om hun tweede album promoten.

Van mei tot oktober 1976 ging de band naar His Master's Wheels Studios om hun derde studio-album Next op te nemen, en net als het vorige album, werd het door de band zelf geproduceerd. Ze brachten een veel meer commercieel geluid in terwijl ze hun Jazzfusion en Progressieve rock-wortels behielden. Na een optreden in de San Diego Sports Arena op nieuwjaarsdag in 1977, werd het album uitgebracht in februari en kwam binnen in de    Billboard 200, op nummer 85. De verkopen verbeterden niet, en Columbia-records stond op het punt om de band te laten vallen.

Nieuwe muzikale richting, Infinity, Evolution en Departure (1977-1980)

Ik denk nog steeds dat sommige dingen die we toen deden geweldig waren. Sommigen dingen waren zelfzuchtig, gewoon jammen voor onszelf, maar ik denk ook dat veel andere dingen ons in de vroege dagen kwetsten. Het duurde een tijdje voor de politiek om een ​​soort van vorm op te zetten. - Neal Schon

De albumverkopen van Journey verbeterde niet en Columbia-records verzocht om hun muzikale stijl te veranderen en een frontman toe te voegen die leadzang met Gregg Rolie zou delen. De band huurde Robert Fleischman in en deed de overgang naar een meer populaire stijl, vergelijkbaar met die van Foreigner en Boston. Journey ging op tournee met Robert Fleischman in 1977, openend voor bands zoals Black Sabbath, Target,                    Judas Priest en Emerson, Lake & Palmer. Robert Fleischman en de rest van de band begonnen nieuwe nummers te schrijven en te repeteren, waaronder de hit "Wheel in the Sky". Tijdens een uitvoering voor ongeveer 100.000 op Soldier-Field in Chicago, werd de band geïntroduceerd aan Steve Perry. Verschillen tussen Fleischman en Manager Herbie Herbert resulteerde in het vertrek van Robert Fleischman uit de band binnen het jaar.

Journey huurde Steve Perry in als hun nieuwe leadzanger. Hij maakte zijn live-debuut met de band bij het Old Waldorf in oktober 1977, gingen His Master's-studio's en Cherokee Studios in van oktober tot december. Herbie Herbert, de manager van de band, huurde Roy Thomas Baker in als producent om een ​​gelaagde geluidsaanpak toe te voegen vergelijkbaar met die van de vorige band van Baker, Queen. Met hun nieuwe zanger en nieuwe producent, het vierde studioalbum van de band, Infinity, uitgebracht in januari 1978, piekte op nummer 21 in billboard.

Volgens de Band's Manager Herbie Herbert waren er spanningen tussen Aynsley Dunbar en de band vanwege de verandering in muziekrichting van het Jazzfusion-geluid. Neal Schon weerspiegeld op de spanningen: "We zouden erover praten, en hij zei dat hij bereid zou zijn om dingen te vereenvoudigen, maar we zouden er wel uit komen, en na vijf shows was hij dat helemaal niet aan het doen." Aynsley Dunbar begon onregelmatig te spelen en te praten over de andere leden, die later resulteerde in Herbie Herbert die Aynsley Dunbar had ontslagen na de Infinity Tour.               Dunbar werd vervangen door Berklee-getrainde drummer en Montrose-lid Steve Smith.

Steve Perry, Neil Schon, Gregg Rolie, Steve Smith en Ross Valory betraden Cherokee Studios eind 1978 om hun vijfde studioalbum, Evolution die later in maart 1979 werd uitgebracht, op te nemen, piekte op nummer 20 in Billboard. Het album, dat een mijlpaal voor de band zou zijn, gaf de band hun eerste Billboard Hot 100 Top 20 Single, "Lovin', Touchin', Squeezin'", piekte op nummer 16, wat de band significante AirPlay gaf.             Na de tour ter ondersteuning van Evolution, breidde de band zijn operatie uit met verlichting en vrachtwagenvervoer voor hun toekomstige optredens, omdat de tour meer dan $ 5 miljoen had opgebracht, waardoor de band zo populair werd als ze ooit in vijf jaar was geweest. De band was Automatt Studios ingegaan om hun zesde studio-album, Departure op te nemen dat in maart 1980 werd uitgebracht, piekte op nummer 8 in Billboard. De eerste single van het album, "Any Way You Want It", piek nummer op 23 in de Billboard Hot 100 in 1980.

Keyboardist Gregg Rolie verliet de band na de tour om een ​​gezin te stichten en verschillende solo-projecten uit te voeren. Het was de tweede keer in zijn carrière die hij uit een succesvolle band was vertrokken. Keyboardist Stevie "Keys" Roseman werd binnengebracht om de studio-track              "The Party's Over (Hopelessly in Love)", op te nemen op het live-album van de band Captured. Gregg Rollie suggereerde pianist Jonathan Cain van The Babys als zijn permanente vervanging. Met het vervangen van Rolie's orgel, voor de synthesizers was Cain was hij het nieuwe lid van de band geworden.

Hoogte van populariteit, Escape en Frontiers (1981-1983)

Met Jonathan Cain die toe trad als hun nieuwe toetsenist, ging de band Fantasy Studios in, in Berkeley, California, waardoor ze hun zevende studio-album Escape, opnamen in juli 1981. Escape werd hun meest succesvolle album, die op nummer één kwam in de Verenigde Staten. Het album had een verzameling van hit-singles met inbegrepen: "Who's Crying Now", "Still They Ride", "Open Arms", en het iconische "Don't Stop Believin'".

De band begon nog een lange maar succesvolle tour op 12 juni 1981, ondersteund door opening Acts, Billy Squinger, Greg Kihn-band, Point Blank en Loverboy, en Journey opende voor The Rolling Stones op 25 september. MTV had het een van hun twee uitverkochte shows in Houston opgenomen op 6 november 1981, voor meer dan 20.000 fans, en uitgebracht op dvd.

Na het succes van de tour van 1981, de volledige vestiging van de band als een bedrijf, en de vorming van een fanclub genaamd "Journey Force", heeft de band Only Solutions uitgebracht en "1990-thema" voor de Disney Film van 1982, Tron. Neil Schon had ook tijd gemaakt om met                 Jan Hammer op een paar albums te werken. Journey ging door in 1982 met shows in Noord-Amerika en Japan.

Met miljoenen platen, hit singles en verkochte tickets, betrad de band Fantasy Studios opnieuw in het midden van hun tour van 1982 om hun achtste studioalbum, Frontiers op te nemen. Uitgebracht in februari 1983, het tweede grootste verkoopalbum van de band, verkocht meer dan zes miljoen exemplaren, piekte op nummer 2 op de Billboard-chart en spuugde de hit singles "Separate Ways (Worlds Apart)", "Faithfully",                                "Send Her My Love" en "After the Fall".

Journey begon de Frontiers-tour in Japan en ging door in Noord-Amerika met Bryan Adams als openingsact. Tijdens de tour filmde NFL-films een video-documentaire van hun leven onderweg, "Frontiers and Beyond", scènes geschoten bij het JFK Stadium in Philadelphia, Pennsylvania met meer dan 80.000 aanwezige fans.

Raised on Radio en meer personeelswijzigingen (1984-1987)

Na de Frontiers-tour nam de band wat vrije tijd. Lead zanger Steve Perry en gitarist Neal Schon deden beide solo-projecten. In 1984 heeft Steve Perry, met de hulp van de Band's Manager, Herbie Herbert zijn eerste solo-album, "Street Talk" opgenomen en uitgebracht. Neal Schon toerde kort in 1984 met zijn supergroep HSAS, ter ondersteuning van hun enige album, "Through the Fire", wat dat jaar op Geffen werd uitgebracht.

Toen hem werd gevraagd aan het einde van 1984 of Journey voorbij was , merkte Neal Schon op: "Journey stopt helemaal niet. We zijn toegewijd aan deze band om dat ooit te laten gebeuren. In feite één van de redenen dat we hebben besloten om een ​​tijdje in afzonderlijke richtingen in ​​te gaan, was om de band zo sterk als altijd te houden."

Na een telefoongesprek tussen Jonathan Cain en Steve Perry, keerde Journey in eind 1985 terug naar Fantasy Studios om hun negende studioalbum Raised on Radio op te nemen, maar met Steve Perry in de rol als de producent van het album. Spanningen in de band werden getoond toen Herbie Herbert en Steve Perry, Bassist Ross Valory en Drummer Steve Smith ontsloegen vanwege muzikale en professionele verschillen enkele maanden voor de opnamesessies voor het album, hoewel Ross Valory later toe gaf toe dat hij en de band tot overeenstemming kwamen. Bassist en toekomstige American Idol Judge Randy Jackson, Bassist Bob Glaub, en gevestigde drummer Larrie Londin werden binnengebracht om de opnames van het album voort te zetten. Raised on Radio werd uitgebracht in mei 1986, piekt op nummer vier in de Billboard album chart, maar het presteerde niet zo goed in vergelijking met de eerdere twee albums van de band. Het bevatte vijf singles: de top tien hit "Be Good to Yourself", samen met "Suzanne", "Girl Can't Help It", "I'll Be Alright Without You" en "Why Can't This Night Go On Forever?".

De Raised on Radio Tour begon in Angels Camp in augustus 1986 en zou uitverkochte shows in de Verenigde Staten uitvoeren alvorens te sluiten met twee shows in Anchorage begin 1987, met geselecteerde data ondersteund door Honeymoon Suite, The Outfield en Glass Tiger. De tour zou zowel Randy Jackson op Bass en Mike Baird op drums bevatten, en werd op video opgenomen door MTV voor een documentaire waaronder interviews met de bandleden die werd Raised on Radio genoemd, hetzelfde als de albumtitel.

Met spanningen tussen Steve Perry, de band en de manager Herbie Herbert, op het hoogtepunt van de tour, was Steve Perry niet in staat of niet bereid om actief betrokken te blijven en was het beu om te touren terwijl het zijn gezondheid en vocalen beïnvloedde.

Ik heb Jon en Neal samen geroepen. We ontmoetten elkaar in San Rafael, we zaten aan de rand van de jachthaven, en ik heb het ze gewoon verteld: 'Ik kan dit niet meer doen. Ik moet een tijdje weggaan. ' En ze zeiden: 'Nou, wat bedoel je?' En ik zei: 'Dat is precies wat ik bedoel, is wat ik zeg.    Ik wil gewoon niet meer in de band zijn. Ik wil eruit, ik wil stoppen. ' En ik denk dat Jon zei: 'Nou, neem gewoon wat vrije tijd af, en ik zei: 'ok, prima.' En ik viel gewoon terug in mijn leven. Ik keek rond en besefte dat mijn hele leven alles was geworden wat ik wilde om te zijn, en toen ik terugkwam om een ​​normaal leven te hebben, moest ik er een vinden. - Steve Perry

Hiatus (1987-1995)

De band ging in een hiatus na de Raised on Radio tour. Columbia Records bracht de "Greatest Hits" compilatie uit in november 1988, die een van de grootste verkopende Greatest hits albums werd, die meer dan 15 miljoen exemplaren verkocht en door ging met een half miljoen tot een miljoen exemplaren per jaar. De compilatie stond 750 weken in de billboard album-charts tot 2008.

Terwijl Steve Perry zich terugtrok uit het publieke oog, brachten Neil Schon en Jonathan Cain de rest van 1987 door samen met artiesen zoals Jimmy Barnes en Michael Bolton voordat ze gingen samenwerken met Jonathan Cain's Ex-The Babys bandgenoten John Waite en Ricky Phillips om de supergroep Bad English te vormen met drummer Deen Castronovo in 1988, en het uitbrengen van twee albums in 1989 en 1991.              Steve Smith wijdde zijn tijd aan zijn jazzbands, Vital Information en Steps Ahead en werkte samen met Ross Valory en Original Journey toetsenist Gregg Rolie om The Storm te creëren met zanger Kevin Chalfant en gitarist Josh Ramos, samen met Herbie Herbert als de manager van de band zoals hij dat deed met Scott Borey in Journey.

Op 3 november 1991, Neil Schon, Jonathan Cain, en Steve Perry zijn samen gekomen om "Faithfully" en "Lights" op het Bill Graham Tribute Concert 'Laughter, Love & Music' te spelen in Golden Gate Park, na de dood van de concertpromotor in een ongeluk met een helikopter. In oktober 1993, Neil Schon, Gregg Rolie, Ross Valory, Aynsley Dunbar, Steve Smith en Jonathan Cain waren herenigd en traden op, op een privédiner voor hun manager Herbie Herbert bij Bimbo's in San Francisco, met Kevin Chalfant op zang.

Na het uiteenvallen van Bad English in 1991 vormden Neil Schon en Deen Castronovo de Glam Metal Band Hardline met de broers Johnny en Joey Gioeli, waardoor er slechts één studioalbum vóór zijn vertrek uitgebracht is. Neal zou later samen gaan met Paul Rodgers in 1993 voor live-uitvoeringen, naast Dean Castronovo. In 1994 had Steve Perry zijn tweede solo-album uitgebracht For the Love of Strange Medicine en toerde Noord-Amerika ter ondersteuning van het album, hoewel zijn stem was veranderd sinds de laatste keer dat hij had opgetreden.

Reünie en Trial by Fire (1995-1997)

Steve Perry heeft de beslissing genomen om te herenigen met Journey onder de voorwaarde dat Herbie Herbert niet langer de manager van de band zou zijn. De band huurde Irving Azoff, Longtime Eagles Manager in, als de nieuwe manager voor de band in oktober 1995.                                         Steve Smith en Ross Valory waren herenigd met Journey en de band begon met het schrijven van materiaal voor hun volgende album, met repetities die dezelfde maand begonnen.

De band begon met het opnemen van hun tiende studio-album, Trial by Fire in het begin van 1996 op The Site en Wildhorse Studio in Marin County en Ocean Way Recording waarin ze zouden opnemen onder de producent Kevin Shirley. Het werd eind oktober dat jaar uitgebracht, piekte op nummer drie op de billboard albumcharts. De album hit single "When You Love a Woman", die nummer 12 bereikte in de billboard-charts, en in 1997 werd genomineerd voor een Grammy Award voor de beste popprestaties door een duo of groep met vocaal. Het album produceerde ook drie top 40 mainstream rock tracks, "Message of Love" bereiken nummer 18, "Can't Tame the Lion" bereiken nummer 33, en "If He Should Break Your Heart" bereikte nummer 38.

Plannen voor een volgende tour beëindigd toen Steve Perry, verontrust door pijn tijdens het wandelen in Hawaii op een tiendaagse pauze in augustus 1996, ontdekte dat hij een degeneratieve bot conditie had en kon niet optreden zonder een heupvervanging te ondergaan, later gaf hij ook toe dat hij ook andere fysieke problemen had. Het resulteerde in, dat de releasedatum van het album werd uitgesteld.

Het album na de release werd beschouwd als het slechtste verkoopalbum dat niet overeenkwam met de charme van het vorige werk van de band. Neil Schon zou later toegeven dat het album te veel ballads had en fans gewoon een rockgeluid wilden horen: "Zelfs op onze laatste plaat,                 Trial By Fire, veel van de rock die gewoon op de plank terecht kwam, en het album eindigde met twintig Ballads of zo, ik weet niet hoeveel ballads." De band zou een pauze nemen na het uitbrengen van het album om aan Solo-projecten te werken, wachtend op Steve Perry om een ​​beslissing te nemen of hij wilde touren. Neil Schon zou zijn solo-album, Electric World in 1997 uitbrengen, later creërde hij "Abraxas Pool" met voormalig Journey-lid Gregg Rolie, drummer Michael Shrieve en een paar voormalige Santana-leden. Jonathan Cain zou zijn twee solo-albums,                         "Body Language" in 1997, en "For A Lifetime" in begin 1998 uitbrengen.

Zanger en drummer vervangen, Arrival en Generations (1998-2007)

Na de release van het reünie-album werd de band rusteloos vanwege het wachten op een antwoord van Steve Perry met betrekking tot touren.       Na een telefoongesprek tussen Jonathan Cain en Steve Perry, kondigde Steve aan dat hij Journey wilde verlaten, waardoor hij zich wilde losmaken van de contracten met de band en het besluit tot semi-pensioen in de muziekbusiness, en om weer uit het openbare leven te verdwijnen.               Steve Smith zou later de band verlaten, omdat Journey geen Journey zou zijn zonder Steve Perry, om terug te keren naar zijn jazzcarrière en zijn project, Vital Information.

De band huurde drummer Deen Castronovo in, Neil Schon's en Jonathan Cain's Bad English band-maat en drummer voor Hardline, om Steve Smith te vervangen. Na de auditie van verschillende spraakmakende kandidaten, waaronder Geoff Tate, Kevin Chalfant en John West, verving Journey  Steve Perry met Steve Augeri, voorheen van Tyketto en Tall Stories. De band zou later het nummer "Remember Me" opnemen dat als soundtrack in de 1998 film Armageddon zou worden weergegeven. Op de release van het nummer had het nummer fans laten zien dat de band de juiste beslissing had genomen bij het inhuren van Steve Augeri.

Na een repetitie met Steve Augeri en Deen Castronovo ging de band naar Japan voor vier optredens, wat een bekende bolwerk was voor de optredens van de band. Toen werd gevraagd hoe hij zich over een decennium zou voelen, merkte Neil Schon op: "Het is een beetje alsof we weer herboren zijn." Journey begon aan een tour in de Verenigde Staten met de titel, Vacations die in oktober begon en eindigde eind december in Reno. Ze zouden met de tour doorgaan met een tweede gedeelte in 1999, beginnend in Minnesota in juni, en afronden in september, in Michigan.

To be continued - Wordt vervolgd - This page is still under construction

Van maart tot augustus 2000 is de band Avatar Studios ingegaan om hun volgende studioalbum, Arrival met producent Kevin Shirley op te nemen. Het album werd later dat jaar in Japan uitgebracht. Een Noord-Amerikaanse release van het album volgde in april 2001. Het album had op nummer 56 op de Billboard-charts gepiekt. De single "All the Way" heeft de verkoop voor het album niet verhoogt, dat als een teleurstelling werd beschouwd met gemengde meningen met betrekking tot het album en resulteerde in Sony, die de band van hun label liet vallen. Op de voltooiing van het album begon de band met een tournee ter ondersteuning van het album in Latijns-Amerika, de Verenigde Staten en Europa.

Tijdens de gebeurtenissen van 11 september 2001, in reactie op de aanvallen in New York City, voegde de band zich bij verschillende bands bij een belangrijke fondsenwervingsevenement op 20 en 21 oktober om de slachtoffers en families van de aanval te helpen bij het Smirnoff Music Center in Dallas, Texas. Het evenement heeft ongeveer een miljoen dollar opgebracht.

De activiteit in Journey was rustig in 2002, Neil Schon zou Planet Us vormen met Bandmaat Deen Castronovo, Sammy Hagar en voormalig       Van Halen Bassist Michael Anthony tot 2004, toen is de band ontbonden. Neil Schon zou ook nummers met de band Bad Company co-schrijven, terwijl Jonathan Cain een ander soloalbum had uitgebracht. Na een aantal opnames tussen 2001 en 2002 heeft de band een vier-track EP in november uitgebracht met de titel, Red 13, onder hun nieuwe label "Journey Music", met een albumhoes-ontwerp gekozen via een fan-wedstrijd met het online-hoes ontwerp, ontworpen door Kelly McDonald terwijl de retail-cover alleen beschikbaar was bij de optredens van de band, en die is ontworpen door Christopher Payne. De band voerde slechts één Club-optreden ter ondersteuning van de EP, maar later begon een andere tournee door de Verenigde Staten van mei tot augustus 2003. De band bleef het volgende jaar door gaan met touren, en een andere zomertour met de titel "Summer Detour" die begon in juni en eindigde in september 2004. In november zou Journey later samen met REO Speedwagon en Styx voor een toernee door het Caribisch gebied gaan, aan boord van het Triumph cruise schip.

In 2005 werden de leden van Journey toegevoegd in de Hollywood Walk of Fame samen met de voormalige leden, Steve Perry, Aynsley Dunbar, George Tickner, Steve Smith en Robert Fleischmann. Gregg Rolie was het enige lid dat niet op de ceremonie verscheen. Verbaasd om te zien dat Steve Perry zich aanmelde om de inductie met de band te accepteren, gaf Ross Valory commentaar op de prachtige dingen die Steve Perry moest zeggen waarin hij in goede vorm leek, en dat het een aangename verrassing was om hem te zien.

Na hun ceremonie op de Hollywood Walk of Fame, begon de band bij de Record Plant in Sausalito, Californië aan hun twaalfde studioalbum, Generations de producer was Kevin Elson, die eerder met de band samenwerkte. Het album werd uitgebracht op 29 augustus in Europa met een Noord-Amerikaanse release volgend in oktober. Het album piekte op nummer 170 op de Billboard-charts. Om het album te promoten en het 30-jarig jubileum van de band te vieren, begon de band aan een toernee die begon in Irvine, Californië in juni, en het eindigde in Phoenix op oktober. Elk concert in de tour was drie uur lang met een pauze, en bevatte veel van hun klassieke hits en de opname van de nummers van het nieuwe album.

In 2006 toerde de band in Europa, en deden samen met Def Leppard een Noord-Amerikaanse tour. Tijdens de tours waren er echter suggesties dat Steve Augeri niet zong, maar playback-te om zijn verslechterende vocalen te verdoezelen, wat resulteerde in dat hij vocaal werd aangevallen door de fans. Steve Augeri had last van vocale verloopproblemen voordat de band begon met de tour met Def Leppard en Journey was beschuldigd van het gebruik van vooraf opgenomen vocalen, een beschuldiging dat voormalige manager Herbie Herbert toe gaf, dat het waar was.                       Ross Valory ontkende de beschuldigingen, waarin hij zei dat het een mythe was, en dat Steve Augeri's stem echt was. In een persverklaring heeft de band later aangekondigd dat Steve Augeri af moest treden als de leadzanger van Journey en de tour verliet om te herstellen. Augeri had zijn laatste show met Journey op 4 juli in Raleigh.

Met de succesvolle tour nog steeds aan de gang, was de band snel in het inhuren van Jeff Scott Soto van Talisman als hun vocalist. Hij trad op als de vocalist van Journey voor de eerste keer op 7 juli in Bristow. De tour zou, door zijn succes en populariteit later worden uitgebreid tot november.  Jeff Scott Soto zou later officieel worden aangekondigd als de nieuwe zanger van de band, in december 2006. Na de tours van Europa en de Verenigde Staten in 2007 kondigde de band aan op 12 juni, dat Jeff niet langer bij hen was.

In een verklaring verklaarde Neil Schon: "Hij deed het enorm goed voor ons en we wensen hem het beste, we hebben zojuist besloten om onze afzonderlijke wegen in te slaan, niet kwaad bedoelt, we plannen nu onze volgende zet."

Jeff Scott Soto zei: "Ik keek uit naar een lange, welvarende toekomst met deze jongens, maar het lijkt erop dat ze iets anders wilden dan ik naar de tafel bracht. Geen liefde verloren, ze weten wat het beste is voor het behoud van hun nalatenschap. Ik wens ze het allerbeste, maar nu is het tijd om weer aan mijn eigen pad te gaan werken ".

Leadzanger opnieuw vervangen, Revelation en Eclipse (2007-2019)

Na het vertrek van Jeff Scot Soto was de band weer zonder een vocalist. Neal Schon begon op YouTube te zoeken voor een nieuwe vocalist, met Jeremey Hunsicker van de Journey Tribute Band Frontiers die auditie deed en het besteden van een week met de band om nieuw materiaal te schrijven. Hunsicker beweert formeel de positie te zijn aangeboden, maar het was van korte duur door middel van spanningen met Neil Schon.    Een van de nummers die co-geschreven zijn met Jeremey Hunsicker is, "Never Walk Away", dat verscheen later op het Revelation-album.          Neil Schon vond later de Filipijnse zanger Arnel Pineda van the Cover Band The Zoo, die het nummer "Faithfully" coverde. Schon was zo onder de indruk dat hij contact heeft opgenomen met Arnel Pineda om twee dagen audities met hem te doen wat goed ging, en later werd hij uitgeroepen als de nieuwe officiële vocalist van Journey op 5 december 2007.

Hoewel Arnel Pineda niet de eerste buitenlander was die lid werd van Journey (voormalige drummer Aynsley Dunbar is Brits), zelfs de eerste niet-witte Bassist, (Randy Jackson is Afrikaans-Amerikaans), resulteerde zijn werving in sommige fans van Journey Racistische opmerkingen maken naar de nieuwe zanger. Keyboardist Jonathan Cain reageerde op zulke sentimenten in het Marin Independent Journal: "We zijn een wereldband geworden, we zijn nu internationaal, we zijn niet van één kleur."

In 2007, "Don't Stop Believin'" was veelvuldig in de pers, en een scherpe groei in populariteit toen het werd gebruikt in The Sopranos-televisieserie, in de laatste aflevering die veel digitale downloads had van het nummer.

In november 2007 ging Journey de studio binnen met Arnel Pineda om het studioalbum, Revelation op te nemen. Het album werd uitgebracht op 3 juni 2008. Het debuteerde op nummer vijf op de billboardcharts, met een verkoop van meer dan 196.000 in de eerste twee weken en gedurende zes weken in de Top 20 bleef, en werd een succesvol album. Als een multi-schijfset (2-CD) is elke eenheid binnen die set als één te koop.                      Journey vond ook succes op de hedendaagse chart van Billboard, waar de single "After All These Years" meer dan 23 weken doorbracht, en piekte op nummer 9.

Op 21 februari 2008 trad Arnel Pineda voor de eerste keer op met Journey voor 20.000 fans in Chili. De band begon in juni de Revelation-tour in het Verenigd Koninkrijk en ging door met de tour naar Noord-Amerika, Azië, Europa en Zuid-Amerika. Het gedeelte van 2008 eindigde in oktober. Ontvangsten van de tour van 2008 maakte Journey een van de meest succesvolste toers van het jaar, waardoor meer dan $ 35.000.000 binnenkwam. Op 18 december 2008 was Revelation Gecertificeerd Platinum door de RIAA.

De band trad op in de Super Bowl XLIII Pre-Game Show in Tampa op 1 februari 2009. De band zette hun Revelation-tour voort in mei en eindigde het in oktober 2009. De band heeft ook opgetreden in Manila tot 30.000 fans die werd vastgelegd voor een Live-release, "Live in Manila".

In 2009 werd "Don't Stop Believin'" het topverkopende nummer op iTunes van die vóór 2000 zijn uitgebracht.

De band ging in 2010 Fantasy Studios in met Arnel Pineda om hun studioalbum, Eclipse op te nemen. Het album werd later uitgebracht op 24 mei 2011 en debuteerde op nummer 13 op de Billboard 200 charts. De band toerde later in juni 2011 in het Verenigd Koninkrijk met Foreigner en Styx. Journey ontving de prestigieuze "Legend of Live Award" bij de Billboard Touring Awards in oktober. De band heeft "Greatest Hits 2" in november uitgebracht.

In juni 2015 werd Deen Castronovo gearresteerd na een huiselijke gebeurtenis. Hij werd in augustus ontslagen door Journey en werd uiteindelijk vervangen door Omar Hakim in de tour van 2015 van de band. In 2016 keerde Steve Smith weer terug als de drummer van Journey, het opnieuw verenigen van alle leden van de Escape-Frontiers-Trial by Fire line-up behalve zanger Steve Perry. In 2018, tijdens de Noord-Amerikaanse tour met Def Leppard, voerde Journey de lijst aan van het Billboard Hot Tours met meer dan $ 30 miljoen in 17 shows.

Verschillende line-up veranderingen, rechtszaken en potentieel nieuw album (2020-heden)

Op 3 maart 2020 kondigden Neil Schon en Jonathan Cain aan dat ze Steve Smith en Ross Valory hadden ontslagen en ze aanklaagden voor een vermeende "Poging tot een zakelijke coup d'État," op zoek naar schadevergoeding van meer dan $ 10 miljoen. De rechtszaak vermeende dat              Steve Smith en Ross Valory probeerden "de controle over Nightmare Productions te krijgen, omdat ze ten onrechte geloven dat Nightmare Productions de Journey-naam en het merkteken besturen" om "de gijzeling van de Journey-naam te behouden en een gegarandeerde inkomenstroom te hebben als ze stoppen met optreden." Ross Valory en Steve Smith bestreden de ontslagen, met de steun van voormalig manager Herbie Herbert en voormalige leadzanger Steve Perry. Het hof onthulde dat Steve Perry al jaren als lid van de band was betaald, ondanks het niet optreden. In een open brief van diezelfde dag verklaarden Neil Schon en Jonathan Cain, dat Steve Smith en Ross Valory niet langer leden van Journey zijn, en dat Neil Schon en Jonathan Cain het vertrouwen in beide hebben verloren en niet bereid zijn om met hen nog op te treden." Valory daagden Neil Schon en Jonathan Cain voor de rechter, onder andere, voor de claim van hun partnerschap van het bezitten van het Journey merk en het servicemerk (collectief bekend als het merk), wanneer dat partnerschap, Elmo Partners, alleen de licentienemer van het merk was vanaf 1985 tot 1994, toen de licentie werd beëindigd door Herbie Herbert van Nightmare Productions, eigenaren van het merk en de naam. Ross Valory zocht ook bescherming tegen Neil Schon van het gebruik van alle overeenkomsten van het Journey-merk en de naam voor zijn zijproject, "Neal Schon's Journey Through Time". Dat kan, Neil Schon en Jonathan Cain hebben aangekondigd dat Bassist Randy Jackson opnieuw deelneemt aan de band die Ross Valory vervangt en drummer Narada Michael Walden werd aangekondigd als een officieel nieuw lid van Journey, met het vervangen van Steve Smith.

In juni 2020 kondigde Neil Schon aan via zijn sociale media-pagina die een nieuw album met Randy Jackson en Michael Walden "vorm begint te krijgen". De volgende maand bevestigde hij de vooruitgang van het album en bevestigde dat ze begin 2021 de nieuwe muziek zouden uitbrengen.  In januari 2021 kondigde hij aan dat de eerste single van het album later dat jaar zou worden uitgebracht, met de mogelijkheid van een wereldwijde tournee als vervolg. In april 2021 bereikte de band een "minnelijke schikking" met Ross Valory en Steve Smith, die hun vertrek bevestigden.         De single "The Way We Used to Be", werd uitgebracht op 24 juni 2021.

In juli 2021 bevestigde Neil Schon dat deen Castronovo, die eerder in de band was van 1998 tot 2015, zich als een tweede drummer weer bij de band was gekomen.

In de populaire cultuur

Journey nummers zijn gehoord of gemoemd in tal van films, televisieseries, videogames en zelfs op Broadway. De nummers van de band zijn gecoverd door meerdere artiesten en aangenomen door sportteams. In het bijzonder, "Don't Stop Believin'" werd gehoord in de laatste aflevering van The Sopranos, aangepast door de televisieserie Glee, gezongen door de Family Guy cast, aangenomen als het onofficiële Anthem van de 2005 Chicago White Sox en 2010 San Francisco Giants World Series Championship Teams, uitgevoerd door The Chipmunks in hun album "Undeniable" (2008), en gezongen door de cast van de Broadway Musical Rock of Ages.

Op 8 maart 2013, een documentaire,  Don’t Stop Believin’: Everyman’s Journey, werd uitgebracht. De film, geregisseerd door Ramona S. Diaz, chroniceert de ontdekking van Arnel Pineda en zijn eerste jaar met Journey.

Tijdens de COVIT-19-pandemie werd "Don't Stop Believin'" gebruikt als een Anthem voor patiënten die werden ontslagen uit New York Presbyterian Queens Hospital en Henry Ford Health System na het verslaan van het virus. Op 21 augustus 2021 speelde Journey het nummer in New York's "We Love NYC: The Homecoming Concert", die gepland was om de winst van de stad op de pandemie te vieren.

Logo
Na het kenmerken van de leden van de band in verschillende poses voor de eerste drie studio-albums, heeft in 1980 Journey het logo van de Scarab Beetle geadopteerd, een symbool geleend van de Egyptische hiërogliefen.

1 2 3 4 5