Lita Ford, (Lita Rossana Ford) (geboren 19 september 1958) is een in Engeland geboren Amerikaanse Rock-gitarist, actrice, zangeres en songwriter die eind jaren zeventig de leadgitarist was van The Runaways voordat ze in de jaren tachtig aan een solocarrière begon.

Lita Ford werd geboren uit een Engelse vader en een Italiaanse moeder in Londen, Engeland. Toen ze in de tweede klas zat, verhuisde ze met haar familie naar de Verenigde Staten en vestigde ze zich uiteindelijk in Long Beach, Californië.

Geïnspireerd door Ritchie Blackmore's werk met Deep Purple, begon ze op 11-jarige leeftijd gitaar te spelen. Haar vocale bereik is mezzosopraan.

The Runaways (1975-1979)

In 1975, op 16-jarige leeftijd, werd Lita gerekruteerd door impresario Kim Fowley, om zich aan te sluiten bij de volledig vrouwelijke rockband die hij aan het samenstellen was, genaamd The Runaways. De band kreeg al snel een platencontract en bracht hun eerste album uit in 1976. De band kreeg veel media-aandacht en The Runaways werd een succesvolle opname en touract tijdens hun hoogtijdagen in de late jaren zeventig.              Het gitaarspel van Lita Ford werd een integraal onderdeel van het geluid van de band tot hun uiteindelijke breuk in april 1979.

In 1977 braken er interne conflicten uit binnen The Runaways, die tegen die tijd al afscheid hadden genomen van producer Kim Fowley, zangeres Cherie Currie en bassist Jackie Fox. Zanger/gitarist Joan Jett wilde dat de band zou overschakelen naar een meer door Ramones beïnvloed Punkrock geluid, terwijl Lita Ford en drummer Sandy West de hardrock-georiënteerde nummers wilden blijven spelen waar de band bekend om was geworden. Omdat geen van beide partijen compromissen wilde sluiten, ging de band uiteindelijk uit elkaar in april 1979.

Solocarrière (1980-1995)

Na het uiteenvallen van The Runaways begon Lita Ford aan een solocarrière. Haar debuut solo-album, getiteld "Out for Blood", werd uitgebracht in 1983 en was een commerciële teleurstelling. Haar volgende release, "Dancin' on the Edge" (1984) behaalde matig succes en Lita's populariteit begon te stijgen. "Dancin' on the Edge" omvatte de single "Fire in My Heart", die de Top 10 bereikte in verschillende landen buiten de Verenigde Staten. De follow-up single, "Gotta Let Go", presteerde beter en bereikte nummer één in de Mainstream Rock-hitlijsten. Lita Ford zei in een interview dat ze een niet eerder uitgebracht album had opgenomen met RCA Records en dat Tony Iommi (Black Sabbath) er niet aan heeft mee gedaan.

Lita Ford tekende een contract bij RCA Records, nam Sharon Osbourne Management in dienst en kwam weer tevoorschijn met een meer radiovriendelijk pop-metalgeluid. In 1988 bracht ze haar commercieel meest succesvolle album uit, het zelf geproduceerde "Lita". Het album bevatte verschillende singles, waaronder "Kiss Me Deadly", "Back to the Cave", "Close My Eyes Forever" en "Falling in and Out of Love", een nummer dat mede is geschreven door Nikki Sixx van Mötley Crüe. De ballad "Close My Eyes Forever", een duet met Ozzy Osbourne, blijft haar meest succesvolle nummer en bereikte nummer 8 in de Amerikaanse Billboard Hot 100.

Lita Ford volgde het succes van "Lita" op met het album "Stiletto" (1990). "Stiletto" kenmerkte de singles "Hungry" en "Lisa" (een nummer opgedragen aan haar moeder). Het album kon het succes van haar vorige release echter niet evenaren. Lita Ford's volgende release was,     "Dangerous Curves" (1991), met haar laatste hit tot nu toe, "Shot of Poison". Lita's laatste album voorafgaand aan een lange opnamepauze was "Black" op het Duitse ZYX Records.

Lange onderbreking (1996-2007)

Tegen het midden van de jaren negentig gaf Lita minder prioriteit aan haar muziekcarrière toen ze haar aandacht richtte op het opvoeden van haar twee jonge zonen. Na de release van "Black" in 1995 bracht ze geen nieuw materiaal uit tot het "Wicked Wonderland"-album in 2009.

Terugkeer naar het podium (2008-heden)

In juni 2008 dook Lita Ford opnieuw op met een nieuwe band met Stet Howland (WASP) op drums, die verschillende opwarmingsoptredens speelde onder de naam Kiss Me Deadly voorafgaand aan Rocklahoma in Pryor, Oklahoma. In juni 2009 toerde ze door de Verenigde Staten en Europa met een nieuwe line-up voor haar laatste 14 shows, bestaande uit voormalig Guns N' Roses-gitarist Ron 'Bumblefoot' Thal, de Nederlandse drummer Dennis Leeflang en Deepfield-bassist PJ Farley.

Na een lange opnamepauze bracht Lita op 6 oktober 2009 het nieuwe album "Wicked Wonderland" uit op het JLRG Entertainment-label. In een interview met Exclusive Magazine.com sprak Lita over haar nieuwe materiaal: "Ik wilde gewoon een kick geven! Ik weet niet wat populair is, of de smaak van de dag. Ik wilde gewoon dat de muziek zou rocken! De teksten zijn erg persoonlijk en dat is het. Ik zou niet naar buiten komen in sandalen met harige oksels!".

In mei 2011 beloofde Lita Ford om later in het jaar een "echt comeback-album" uit te brengen met drummer Chuck Spradlin. "Veel mensen hebben me verteld dat ze een echt Lita Ford-album willen, en ik weet wat ze bedoelen. Ze gaan het krijgen", zei ze destijds.

Het album "Living Like a Runaway" werd in juni 2012 uitgebracht op SPV/Steamhammer Records. Trouw aan haar woord, het album was veel meer in lijn met haar eerdere werk. De titel is ook feestelijk, aangezien Lita onlangs geschillen had beslecht met de bandleden van haar voormalige Runaways. In 2013 werd Lita door Guitar Player Magazine onderscheiden met de Certified Guitar Legend Award.

In 2016 bracht Lita Ford het album "Time Capsule" uit - een verzameling nummers die ze ontdekte op oude analoge banden uit de jaren 80 met opnames die ze had gemaakt met Billy Sheehan, Gene Simmons, Bruce Kulick, Robin Zander, Rick Nielsen, Dave Navarro, Rodger Carter en     Jeff Scott Soto.

Priveleven

Halverwege de jaren tachtig was ze kort verloofd met gitarist Tony Iommi van Black Sabbath.

Tony Iommi co-produceerde haar album "The Bride Wore Black", dat nooit werd uitgebracht. Ford zei in 1989 in een interview met Kerrang! magazine dat "er een zekere mate van kwaad bloed zit tussen Tony (Iommi) en ik". Lita Ford was getrouwd met W.A.S.P. gitarist Chris Holmes in de vroege jaren 1990 voor een korte tijd; het paar scheidde en Lita Ford begon te daten met de voormalige Nitro-zanger Jim Gillette in 1994.       Het paar trouwde nadat ze elkaar slechts twee weken kenden. Ze hebben twee zonen, James en Rocco Gillette. Het gezin verhuisde naar de Turks- en Caicoseilanden, waar Rocco Gillette een klein bouw- en vastgoedbedrijf exploiteerde.

Haar man was in onderhandeling voor een reality-tv-show, voorlopig getiteld The Gillettes: Een Extreme Americaanse Familie op TLC. In een interview in maart 2011 op de Classic Rock Revisited-website beweerde Lita Ford dat ze een zakenreis naar Los Angeles had gemaakt om de show met TLC-managers te bespreken, en naar huis terugkeerde om te ontdekken dat haar man en zonen niet met haar spraken. Ze verklaarde dat omdat ze de controle over de show had overgenomen, Gillette de kinderen van het paar tegen haar opzette en beweerde dat Ford de kinderen kwaad zou doen. Ze beweerde dat haar zonen haar fysiek aanvielen, aangemoedigd door Rocco Gillette, waarna ze besloot van hem te scheiden. In een radio-interview in februari 2011 erkende Lita Ford dat zij en Rocco Gillette gingen scheiden. De familieproblemen van het paar maakten een einde aan alle plannen voor de tv-show. Hierdoor is ze een pleitbezorger geworden voor het bewustzijn van ouderverstoting.

In 2016 publiceerde Lita Ford haar autobiografie, Living Like a Runaway: A Memoir, via Dey Street Books. Rolling Stone noemde het boek "Fearless. ... Een levendig verslag van het leven als 'de enige echte gitaarspelende rocker die kon versnipperen zoals ik deed'. ... Een snelle lezing ... en een inspirerende."

Acteren en andere projecten

Tijdens haar solocarrière steunde Lita Ford muziekinstrumentenfabrikant B.C. Rich en gebruikt exclusief verschillende gitaren van het merk, met name The Warlock. De tv-serie Howie uit 1992, met Howie Mandel in de hoofdrol, zag Lita Ford als vaste gitarist van de huisband. Lita Ford had ook een kleine rol in de horror/komediefilm Highway to Hell uit 1992 met het personage "The Hitchhiker". Lita Ford werd ook door VH-1 gevraagd om in 2007 deel te nemen aan de cast van het zevende seizoen van het reality-tv-programma The Surreal Life. Ze weigerde. Lita Ford droeg haar gelijkenis en stem bij aan de Xbox 360, PlayStation 3 en pc-videogame Brütal Legend. Ze verschijnt als het personage Rima, naast    Jack Black, Tim Curry, Ozzy Osbourne, Rob Halford (Judas Priest) en Lemmy Kilmister. (Motörhead) Haar nummer "Betrayal" is ook een van de 100+ nummers die in het spel verschijnen. In 2014 vertelde Lita Ford The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo.

In 2010 werd een grote Hollywood-film geproduceerd die de carrière van Fords eerste band, The Runaways, beschrijft. Ford werd gespeeld door actrice Scout Taylor-Compton in de film, getiteld The Runaways. Lita Ford is uitgebreid te zien in de documentaire Edgeplay: A Film About the Runaways uit 2005, waarin ze openhartig sprak over haar tijd in de all-girl band. Ze zinspeelt onder andere op verbaal en seksueel misbruik van de bandleden door toedoen van hun management, met name Kim Fowley.

In 2013 herenigde ze zich met Cherie Currie, voormalig bandlid van The Runaways, om een ​​kerstsingle op te nemen. De single sluit aan bij het werk dat Currie en Ford allebei doen namens Toys for Tots, een liefdadigheidsinstelling die wordt gerund door het US Marine Corps, dat vakantiespeelgoed geeft aan kinderen in nood.

Lita Ford verscheen op de cover van Making Music Magazine van mei/juni 2013 om haar leven en carrière te bespreken.

Lita Ford deed mee aan de reality-kookshow Chopped in de hoop $ 10.000 op te halen voor haar goede doel. Ford maakte het door de eerste ronde, maar werd uitgeschakeld in de tweede ronde.

Lita Ford bracht in juni 2016 haar autobiografie Living Like a Runaway uit.

In 2018 begonnen Lita Ford en Jim Cara Lita Ford Guitars, waarmee ze gitaren en ervaringen voor fans en spelers creëerden.

1 2 3 4 5